ගසක් කතා කරයි...

 

 නුබට දුන් ජීවේ මන්...

අමතකයි නුබට දැන්...

කිසිඳු කෙනෙකුන්...

සිතන්නේ නැත...

හුස්ම ගන්නේ අපි නිසා බව...

 

කෙසේ නම් මා බිම හෙලන්න ද...

කිසිඳු දේ නොදැනුවත් ලෙසකට...

අනාගතයක් ගොඩනගන්නට...

නුබට ඇහැකි ද ගස් වවන්නට...

 

හරිත පාටින් ලොව මවන්නට...

හුස්ම ගන්නට ජීවෙ දෙන්නට...

අපට තරමින් කාට හැකිදෝ...

ලොවක් මේ ලෙස හැඩ කරන්නට...

 

රූස්සෙට මන් හැදී වැඩුනේ...

සියලු සිත් මතු නිවාලන්නට...

සිතක් නැති සේ නසා දැමුවේ...

අනාගතයේ නුබේ ජීවය 💕