නිමිත්ත:- හැම කතාවකම සඳ එයාගේ කතාවේ කෝ කියලා අහපු මලට ඉරකින් ලද ලිපියක්...

ලිව්වමුත් කතන්දර උඹේ පොත පිරෙන්න

සමහරක් පරිඡයන් බැරි උනා ගොතන්න

අපේ කතාවේ  රැජිණ දෙව් ලොවක ඇරෙන්න

හැකි උනේ නැ පුතේ මේ   වඟක් කියන්න...

පසු වදන නැතී පොතට කදුලු නම් නොඑන්න...

අම්මා කොහෙදැයී  මගේ එපා යලී අහන්න...

හැකි උනොත් දියණියක් උඹේ කුසින් වදන්න..

මල් වලට බැහැ පුතේ තනී වෙලා පිපෙන්න..

ඉර ගිලෙන ගොම්මනට මට බයක් දැනුනා..

මහ රෑට කිරි හොයලා උඹ හුඟක් ඇඩුවා...

උඹත් නොහිටින්න මට කුමක් වේද හිතුනා..

කිරි නැතත් තණ පුඩුව උඹේ තොලට පෙගුනා...

ඈ යද්දී හරියටම උඹට සතී දෙකයී.......

මම දුටුව හීනයක උඹ සුවඳ මලයී.....

මහ මඟක තියලනම් ගියේ නෑ දුකයී....

පපුකෙන්ද පලා හරී දෙනවා කිරි ආවනම්,

එරුණ කිරි පිටුපෑව උඹ මගේ පණයී....

වැටි වැටි ඇවිදිද්දී මට ලෝභ හිතුනා...

රත් උනත්  ඉහ ටිකක් ගින්දරක් දැණුනා...

අම්මා අප්පා වෙච්ච තැන් එමට තිබුනා...

උඹේ හැම හිනාවෙම මගේ සතුට එඹුනා...

දහදොළොස් විය යද්දී උඹ රෝස මලක්...

දහඅතේ මල් පිපුණ රතු තඹර විලක්...

අමාවක ආ රෑක පිරුණ පුර හඳක්...

ගැස්සුනා තුන් හිතම ගෑවෙයීද විසක්...

මැටිගාපු බිත්තියක කැඩපතක් තියලා..

උඹේ තඹර උඹටත් නොපෙනෙන්න වසලා..

ගේ මැද්දේ පිපුණාම පෙති මැදින් විදාලා..

කිළි කුමට අප්පෙකුට නාවව්වා ඔතාලා...

කියු තරම් ගමේ උන් දෝස ගැන තනීකම්...

තනී වෙද්දී කවුරුවත් ඇහුරුවද හිඟකම්..

තනී හිතින් පුරවලා උතුරන්න මණු දම්...

ඒ තමයී මම උඹට ලියා දුන් වත්කම්....

ඇත්තමයී රත්තරං මේ ඩිංග අහන්න...

ඔයා දැන් ලොකු මලක් ඒත් මේ බලන්න...

ඉඩෝරෙත් වසන්තය සම හිතින් දරන්න...

කොයී තැනක පැල උනත් සුවදකින් පිරෙන්න...

සමහරක් තැන් පුතේ බැහැ තදින් බදන්න...

ලිහෙනකොට බැමි වලින් නිහඩවම හිදින්න...

හැමදේම දෙවනී උනේ විළි බරට ඇරෙන්න...

එකමයී අ '(අම්මා)ලිව්වේ පිං ඇයට ලැබෙන්න....

💚